Bijvoetbestrijding: tips om bijvoet te verwijderen

Schoonheid is in het oog van de toeschouwer. Bijvoet (Artemisia vulgaris) is een hardnekkige wiet, maar het is ook een lid van de Artemisia-familie van genezende en heilzame kruiden, met Sweet Annie als een soort die veel wordt gekweekt. Bijvoet heeft geen grote kruidenkwaliteiten, maar het heeft een scherpe geur en wordt gebruikt om bier op smaak te brengen. Bijvoetbestrijding is een uitdaging vanwege de winterhardheid en de verspreiding van wortelstokken. Het beheersen van bijvoet vereist waarschijnlijk chemische middelen, tenzij je geduldig genoeg bent om het onkruid jaarlijks te trekken.

Over bijvoet onkruid

Voorafgaand aan een grote moordcampagne, zou je je vijand moeten kennen. Bijvoetbladeren zien eruit als chrysanthemumbladeren met gladde donkergroene bovenste bladeren en een lichtere groene onderkant die harig is. De haren hebben een witachtige tint en geven de bladeren de indruk zilver te zijn. Bladeren zijn elliptisch en diep ingekerfd en worden 1 tot 2 inch lang.

Bijvoetkruid verspreidt zich en verspreidt planten die bloeien van juli tot september. Bloemen zijn meerdere geclusterde gele schijven op een vlakke basis. Ze produceren uiteindelijk kleine onopvallende bruine, nootachtige zaden. Wanneer ze worden geplet, produceren de bladeren een sterk aroma, ongeveer zoals salie.

De plant is een vaste plant die de voorkeur geeft aan sloten, velden, langs bermen en paden en de meest verstoorde gebieden. Het zal zelfs groeien in graszoden waar mechanische controle bijna onmogelijk is. De plant heeft bij sommige personen een geschiedenis van dermatologische toxiciteit. Zodra bijvoet een houvast krijgt in je tuin, zal het zich als een lopend vuurtje verspreiden door het wortel- en ondergrondse stengelsysteem, maar ook vanuit zaad in warme streken.

Bijvoet verwijderen

Het beheersen van bijvoet vereist doorzettingsvermogen als een natuurlijke route gewenst is. In de loop van de seizoenen kunt u de plant handmatig verwijderen, waardoor de wortels van zonne-energie worden beroofd en uiteindelijk worden gedood. Dit is vervelend en tijdrovend, maar komt met de toegevoegde bonus dat u uw chemische voetafdruk op aarde niet vergroot.

In grasgras is de beste verdediging een gezond gazon. Kies een dichte grassoort en bemest en maai regelmatig om het dik en resistent tegen onkruid te houden. Krachtigere methoden vereisen chemische toepassingen en deze vereisen vaak herhaalde behandelingen om bijvoetplanten volledig te doden.

Het gebruik van dikke mulch in tuinbedden kan kieming van een deel van het onkruid voorkomen en verspreid blijven.

Chemische bijvoetbestrijding

Organisch bijvoet verwijderen is een uitdaging. Er zijn geen aanbevolen chemicaliën vóór opkomst waarmee u bijvoetplanten kunt doden voordat ze verschijnen.

Niet-selectieve herbiciden van het type, zoals die met glyfosaat, kunnen worden gebruikt door hoveniers, maar zullen ook gewenste planten doden, dus voorzichtigheid is geboden. Beheersing van deze chemicaliën is niet eens zo adequaat, maar ze zijn nuttig in gebieden waar u niet alle planten volledig kunt uitroeien. Als u een gebied heeft waar u zich volledig kunt verjongen, spreidt u eenvoudig een zwart zeildoek of karton over het gebied en verstikt u de vervelende planten.

Selectieve herbiciden die clopyralid of triclopyr bevatten, alleen of in combinatie gebruikt, kunnen normaal gesproken effectieve controle geven op gazons.

Ongeacht welke chemische controle wordt gekozen, het wordt altijd aanbevolen dat u de gebruiksaanwijzing zorgvuldig en alleen leest en volgt zoals bedoeld. Bijvoet verwijderen is een test van geduld en toewijding, maar de verspreidingsgewoonten laten in sommige gevallen weinig andere keus.

Notitie: Chemische bestrijding mag alleen als laatste redmiddel worden gebruikt, aangezien biologische benaderingen veiliger en milieuvriendelijker zijn. Alle aanbevelingen met betrekking tot het gebruik van chemicaliën zijn alleen voor informatieve doeleinden.