Mapleleaf Viburnum-informatie - Tips voor het kweken van Mapleleaf Viburnums

Mapleleaf viburnum (Viburnum acerifolium) is een veel voorkomende plant in Oost-Noord-Amerika, op hellingen, bossen en ravijnen. Het is een productieve plant die voor veel wilde dieren een favoriet voedsel produceert. De gecultiveerde neven en nichten worden vaak gebruikt als sierteelt voor meerdere seizoenen en bieden het hele jaar door tal van mooie veranderingen. Mapleleaf viburnum-heesters zijn winterharde toevoegingen aan het landschap en werken perfect in geplande inheemse tuinen. Lees verder om te leren hoe u voor een Mapleleaf viburnum moet zorgen en welke verrassingen u van deze plant kunt verwachten.

Mapleleaf Viburnum Informatie

Weinig planten bieden zowel de statige schoonheid als de constante seizoensbelang als de Mapleleaf viburnum. Deze planten zijn gemakkelijk te vestigen door middel van zaad of hun overvloedige wortelstokken. In feite vormen volwassen planten na verloop van tijd struikgewas van gekoloniseerde jonge vrijwilligers.

Daar komt nog bij dat hun droogtetolerantie, onderhoudsgemak en overvloedig voedsel voor dieren in het wild, waardoor groeiende Mapleleaf-viburnums winnende planten voor de tuin maken, met duurzame winterhardheid in de meeste USDA-zones. Mapleleaf viburnum zorg is bijna niet aanwezig zodra planten zich vestigen en nuttige kleur- en dierenvoeding en dekking bieden.

Zoals de naam al aangeeft, lijken de bladeren op kleine esdoornbladeren van 2 tot 5 inch lang. Bladeren zijn drielobbig, dofgroen en met kleine zwarte vlekken aan de onderkant. De groene kleur maakt plaats voor een mooie roodpaars in de herfst, terwijl de rest van de plant wordt versierd met opzichtige blauwzwarte vruchten van erwt. Tijdens het groeiseizoen produceert de plant cymes van kleine witte bloemen tot 3 inch breed.

Mapleleaf viburnum-struiken kunnen tot 6 voet lang en 4 voet breed worden, maar zijn over het algemeen kleiner in het wild. De vruchten zijn aantrekkelijk voor zangvogels, maar trekken ook wilde kalkoenen en ringhalsfazanten aan. Herten, stinkdieren, konijnen en elanden lijken ook graag aan de schors en het gebladerte van de planten te knabbelen.

Hoe zorg je voor een Mapleleaf Viburnum

Planten geven de voorkeur aan vochtige leem, maar kunnen vrij goed presteren in drogere grondomstandigheden. Wanneer het op droge grond wordt geplant, doet het het het beste in gedeeltelijke tot volledige schaduw. Terwijl de uitlopers zich ontwikkelen, produceert de plant een heerlijke getrapte vorm, met lagen van de luchtige bloemen en glanzend fruit in hun seizoenen.

Kies een site voor het kweken van Mapleleaf-viburnums die gedeeltelijk in de schaduw staat en gebruik de planten als understory-groen. Ze zijn ook geschikt voor gebruik in containers, maar ook voor grenzen, funderingen en heggen. In hun natuurlijke verspreidingsgebied worden ze behoorlijk aangetrokken door meren, beken en rivieren.

Gebruik Mapleleaf viburnum naast andere droge schaduwplanten zoals Epimedium, Mahonia en Oakleaf-hortensia's. Het effect zal elegant en toch wild zijn, met veel verschillende bezienswaardigheden om de ogen te vangen van de lente tot de vroege winter.

In de vroege stadia van de groei van de plant is het belangrijk om voor extra irrigatie te zorgen totdat de wortels zich hebben gevestigd. Als je geen struikgewas van planten wilt, verdun de uitlopers dan jaarlijks om de hoofdplant scherp te houden. Snoeien verbetert de vorm van de plant niet, maar het is relatief tolerant om te snijden als je het in een kleinere vorm wilt houden. Snoei in de late winter tot het vroege voorjaar.

Wanneer u een grote ruimte creëert met dit viburnum, plant u elk exemplaar 3 tot 4 voet uit elkaar. Het effect is massaal heel aantrekkelijk. Mapleleaf viburnum heeft weinig plaag- of ziekteproblemen en heeft zelden aanvullende bemesting nodig. Een eenvoudige organische mulch die jaarlijks op de wortelzone wordt aangebracht, biedt alle voedingsstoffen die u nodig heeft voor een goede verzorging van Mapleleaf viburnum.