Jovibarba Care - Tips voor het kweken van Jovibarba-planten

Zoete, eigenzinnige kleine vetplanten in de tuin voegen charme en onderhoudsgemak toe, zowel in de grond als in containers. Jovibarba maakt deel uit van deze groep planten en produceert compacte rozetten van vlezige bladeren. Wat is Jovibarba? Je kunt deze kleine plantjes zien als een andere vorm van kippen en kuikens, maar vanwege al zijn overeenkomsten in uiterlijk is de plant een aparte soort. Het is echter in dezelfde familie en deelt identieke sitevoorkeuren en een bijna niet te onderscheiden uiterlijk.

Verschil tussen Sempervivum en Jovibarba

Enkele van de gemakkelijkste en meest aanpasbare planten die beschikbaar zijn, zijn vetplanten. Veel van deze zijn zelfs winterharde exemplaren die in zone 3 van het Amerikaanse ministerie van landbouw kunnen leven.

Jovibarba kippen en kuikens zijn dat niet Sempervivum, een geslacht met kippen en kuikens en verschillende andere vetplanten. Ze zijn gedefinieerd als een apart geslacht en hoewel ze er hetzelfde uitzien en een gemeenschappelijke naam hebben, reproduceren ze heel anders en produceren ze opvallende bloemen. Net als Sempervivum is Jovibarba-zorg eenvoudig, duidelijk en gemakkelijk.

De verschillen tussen deze twee planten gaan verder dan eenvoudige wetenschappelijke en DNA-classificatie. Op de meeste locaties is het kweken van Jovibarba-planten in plaats van Sempervivum een ​​uitwisselbare optie. Beiden hebben zonnige, droge locaties nodig en produceren bijzondere rozetten met blozende bladeren. Hier houden de overeenkomsten echter op.

Sempervivum-bloemen zijn stervormig in roze, witte of gele tinten. Jovibarba-kippen en kuikens ontwikkelen klokvormige bloemen in gele tinten. Sempervivum produceert jongen op stolonen. Jovibarba kan zich voortplanten met pups op stolonen of tussen de bladeren. De stengels, die de pups aan de moederplant (of kip) bevestigen, zijn broos en droog naarmate ze ouder worden. De pups kunnen dan gemakkelijk loskomen van de ouder, worden opgeblazen of verplaatst en rooten op een nieuwe site. Dit geeft Jovibarba-soort de naam "rollers" vanwege het vermogen van de pups (of kippen) om weg te rollen van de kip.

De meeste soorten van Jovibarba zijn alpiene soorten. Jovibarba hirta is een van de grootste soorten met verschillende ondersoorten. Het heeft een grote rozet met bordeauxrode en groene bladeren en produceert veel pups genesteld in de rozet. Alle Jovibarba-planten hebben 2 tot 3 jaar nodig voordat ze bloeien. De ouderrozet sterft terug na de bloei, maar niet voordat er tal van pups zijn geproduceerd.

Jovibarba-planten kweken

Plant deze vetplanten in rotstuinen, gelaagde tuinen en goed doorlatende containers. De belangrijkste items bij het leren zorgen voor Jovibarba en zijn familieleden zijn een goede afvoer en bescherming tegen uitdrogende winden. De meeste soorten gedijen zelfs waar sneeuw gebruikelijk is en zijn bestand tegen temperaturen van -10 graden Fahrenheit (-23 ° C) of meer met wat beschutting.

De beste grond voor Jovibarba is een mengsel van compost met vermiculiet of toegevoegd zand voor een betere afvoer. Ze kunnen zelfs groeien in klein grind. Deze schattige kleine planten gedijen op arme grond en zijn eenmaal droogtetolerant voor een korte periode als ze eenmaal zijn gevestigd. Voor de beste groei moet in de zomer echter meerdere keren per maand aanvullend water worden gegeven.

Voor het grootste deel hebben ze geen kunstmest nodig, maar ze kunnen in het voorjaar baat hebben bij een beetje botmeel. Jovibarba-zorg is minimaal en ze gedijen eigenlijk op welwillende verwaarlozing.

Zodra rozetten zijn gebloeid en zijn afgestorven, trekt u ze uit de plantengroep en installeert u een pup op de plaats of vult u deze in met grondmengsel. De bloemstengel zit over het algemeen nog steeds vast aan de dode of stervende rozet en trekt er gewoon aan om de rozet te verwijderen.