Druiven met een dikke schil: soorten dikke druiven

'O, Beulah, schil een druif voor me.' Dat zegt het personage ‘Tira’ van Mae West in de film Ik ben geen engel. Er zijn verschillende interpretaties van wat dat eigenlijk betekent, maar het volstaat om te zeggen dat druiven met een dikke schil echt bestaan ​​en dat het heel goed nodig is om ze te schillen. Laten we meer leren over dikke druivenhuiden.

Druiven met dikke schil

Druiven met een dikke schil waren ooit de norm. Het heeft meer dan 8000 jaar selectief fokken gekost om de druivensoorten te creëren die we vandaag gebruiken. Oude druiveneters hadden heel goed iemand, ongetwijfeld een slaaf of bediende, de druiven met een dikke schil kunnen schillen en niet alleen om de taaie opperhuid te verwijderen, maar ook om de onaangename zaden te verwijderen.

Er zijn veel verschillende soorten druiven, sommige gekweekt voor specifieke doeleinden en sommige met crossover-gebruik. Druiven die voor wijn worden verbouwd, hebben bijvoorbeeld een dikkere schil dan eetbare variëteiten. Wijndruiven zijn kleiner, meestal met zaden, en hun dikkere schil is een wenselijk kenmerk voor wijnmakers, omdat veel van de geur afkomstig is van de schil.

Dan hebben we muscadine-druiven. Muscadine-druiven komen oorspronkelijk uit de zuidoostelijke en zuid-centrale Verenigde Staten. Ze worden sinds de 16e eeuw verbouwd en zijn goed aangepast aan deze warme en vochtige klimaten. Ze hebben ook minder koude uren nodig dan andere druivensoorten.

Muscadine-druiven (bessen) variëren in kleur en hebben, zoals gezegd, een ongelooflijk harde schil. Om ze te eten, moet je een gat in de huid bijten en vervolgens de pulp uitzuigen. Zoals alle druiven zijn muscadines een uitstekende bron van antioxidanten en voedingsvezels, veel ervan in de taaie schil. Dus hoewel het weggooien van de huid misschien smakelijker is, is het eten van een deel ervan ongelooflijk gezond. Ze worden ook gebruikt om wijn, sap en gelei te maken.

Grote druiven, soms groter dan een kwart, muscadines groeien in losse trossen in plaats van trossen. Ze worden daarom geoogst als individuele bessen in plaats van hele trossen te knippen. Als ze rijp zijn, geven ze een rijk aroma af en worden ze gemakkelijk van de stengel geschoven.

Druiven zonder pit hebben ook meer kans op een dikke schil. Vanwege populaire voorkeur werden pitloze variëteiten gekweekt uit cultivars zoals Thompson Seedless en Black Monukka. Niet alle pitloze druiven hebben een dikke schil, maar sommige, zoals 'Neptunus', hebben dat wel.