Bulrush Plant Facts: Meer informatie over Bulrush-controle in vijvers

Bulrushes zijn waterminnende planten die een uitstekende leefomgeving creëren voor wilde vogels, nuttige bacteriën vangen in hun verwarde wortelstelsel en nesting bieden voor bas en bluegill. Ze hebben een geheel eigen architectonische schoonheid en herinneren zich het bijbelse verhaal van Mozes, het kind dat tussen de biezen op de rivier werd uitgeworpen.

Ondanks al deze charmante details kan de plant een invasieve overlast worden en bootmotoren vervuilen, waterwegen verstoppen en andere planten verstikken. Het wordt ook in veel staten beschermd, dus het is belangrijk om te weten hoe je biezen kunt doden zonder de natuurlijke habitat en dieren in het wild te schaden.

Bulrush Plant Facts

De meeste natuurliefhebbers kunnen bies herkennen. Bulrushes zijn zegge die vijvers, meren en oevers koloniseren. Er zijn zowel hard- als softstem-varianten. Beide zijn belangrijke onderdelen van de aquatische diversiteit en komen veel voor in Noord-Amerika.

Af en toe kunnen deze planten een gebied overstromen en omdat ze een laag voederpotentieel hebben, worden ze als ongewenst beschouwd in overstroomde vlaktes en weiden. Het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen staat alleen het verwijderen van onkruid van biesplanten in kleine gebieden toe om toegang te krijgen tot meren of beken en heeft specifieke regels over hoe dit kan worden bereikt.

Bulrushes kunnen groeien in 3 tot 5 voet water of ze kunnen gedijen als oeversoorten aan de randen van vochtige habitats. Deze zegge kan ook korte periodes van droogte en koude temperaturen overleven. Ze groeien uit zowel zaad als stengel of wortelfragmenten, die zich snel stroomafwaarts kunnen verspreiden en alle delen van een waterweg kunnen koloniseren.

Bieskruidplantonkruid kan 5 tot 10 voet lang worden en overleven in moerassen, moerassen, zand of grindstaven. Hardstem-bies groeit in stevige, zanderige grond, terwijl softstem dik, zacht slib nodig heeft om in te leven. Bulrush heeft het uiterlijk van een harde buis- of driehoekige stengel met slanke bladeren.

Voor survivalisten is een van de meer intrigerende feiten van de biesplant de eetbaarheid. De stengels en scheuten worden rauw of gekookt gegeten en de wortels en onrijpe bloemen worden gekookt. Wortelstokken kunnen ook worden gedroogd en tot meel worden fijngestampt.

Waarom hebben we controle over Bulrush nodig?

Hardstem-bies komt oorspronkelijk uit het westen van Noord-Amerika en mag niet in zijn oorspronkelijke habitat worden gekweekt, behalve in kleine gebieden om waterwegen te openen. Softstem komt oorspronkelijk uit Eurazië, Australië, Nieuw-Zeeland en sommige delen van Noord-Amerika. Het kan de neiging hebben om invasiever te worden in bepaalde grondsoorten en kan zelfs brak water overleven.

Biesbeheersing in vijvers kan nodig worden om het open te houden voor vee of voor irrigatiebehoeften. In kleine meren kan bies de bootroutes afsluiten en motorproblemen veroorzaken. Het verspreidingsgemak van de plant kan ook zorgwekkend zijn, omdat het andere gezochte inheemse soorten omzeilt.

Controle van bies is in de meeste staten beperkt en wordt bedreigd in Connecticut en bedreigd in Pennsylvania. Neem contact op met uw staat Department of Natural Resources voor de plantenstatus en aanbevolen verwijderingstips.

Hoe Bulrush te doden

In beheerde waterwegen wordt de bies bestreden door de waterstanden te regelen. Hogere niveaus bevorderen gevestigde planten, terwijl het verlagen van het water kan leiden tot vermindering van de bies. Dit kan ertoe leiden dat andere planten zich bij afwezigheid vestigen, zoals lisdodden, wat mogelijk minder gewenste soorten zijn.

In gebieden waar de plant moet worden verkleind, worden in het water geregistreerde herbiciden aanbevolen. Deze moeten met voorzichtigheid worden gebruikt en alle toepassingsinstructies moeten worden opgevolgd om schade aan wilde dieren te voorkomen. Als u eenmaal voldoende bevolkingsreductie in het gebied heeft, zorgt het snijden onder het wateroppervlak voor beheersing van de bies in vijvers en kleinere waterlichamen.