Soorten druifhyacinten: Druivenhyacintvariëteiten voor de tuin

Elk jaar weet ik dat de lente is begonnen toen het groene blad van onze druivenhyacintbollen uit de grond begon te gluren. En elk jaar verschijnen er steeds meer van de klokvormige bloemen, die het landschap bekleden met hun schitterende blauwe kleur. Er zijn veel druivenhyacintvariëteiten, 40 soorten alleen, die veerkrachtige toevoegingen aan het landschap zijn, een weerspiegeling van de blauwe luchten die het einde van de winter aankondigen. Dus wat zijn druivenhyacintplanten en welke soorten druivenhyacinten zijn geschikt voor uw tuin? Lees verder voor meer informatie.

Over druifhyacintplanten

Druivenhyacint (Muscari armeniacum) is een meerjarige bol die in het voorjaar bloeit. Het is een lid van de Liliaceae-familie (lelie) en komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Europa. De algemene naam verwijst naar de kleine klokvormige trossen kobaltblauwe bloemen die op een druiventros lijken. De botanische naam van Muscari komt uit het Grieks voor muskus en is een verwijzing naar de zoete, aromatische geur van de bloemen.

De meeste druivenhyacinten zijn vorstbestendig, bijenaantrekkers en verwilderen gemakkelijk in het landschap. Sommige mensen vinden dit vermogen om invasief te vermenigvuldigen, maar deze kleine schoonheden zijn zo veerkrachtig, ik trek er gewoon degenen uit die naar mijn mening afdwalen naar gebieden waar ze geen zaken mee hebben. Omgekeerd is een enorme stand van druivenhyacintbollen een oogverblindend tuinelement. In feite is een van de meest gefotografeerde scènes in de Keukenhof-tuinen in Nederland een dichte beplanting van M. armeniacum toepasselijk de Blauwe Rivier genoemd.

Druivenhyacint is winterhard in USDA zones 3-9 (behalve M. latifolium, die het het beste doet in USDA-zones 2-5) en niet ontvlambaar is in vrijwel elke grond, maar geeft de voorkeur aan goed doorlatende, zanderige, alkalische bodems in de volle zon. Deze kleine planten (4-8 centimeter lang) produceren een tot drie bloemstengels beladen met 20-40 bloemen per stengel.

Plant de bollen in de herfst en plaats ze 3-4 inch diep en 2 inch uit elkaar. Een toevoeging van beendermeel bij het planten en opnieuw na de bloei zal de algehele gezondheid van de planten verbeteren. Geef goed water tijdens actieve groei en bloei en verminder zodra het blad begint af te sterven.

Soorten druivenhyacinten

De meest voorkomende druivenhyacinten zijn die van M. armeniacum en M. botryoides.

M. armeniacum heeft de voorkeur vanwege zijn kracht en grotere bloei terwijl M. botryoides is gewenst als de meest koude winterharde onder de hyacinten en omvat:

• ‘Album’ met een witte bloem
• ‘Blue Spike’, met dubbele blauwe bloesems
• ‘Fantasy Creation’, ook met dubbele blauwe bloemen die groen kunnen worden naarmate de bloesem ouder wordt
• ‘Saffier’, met zijn langer durende blauwe bloesems
• ‘Superstar’, met maagdenpalmblauwe roosjes met een witte tint

Naast deze meer voorkomende druivenhyacinten zijn er nog een aantal andere soorten.

• M. azureum is een kleine, 4 tot 6 inch briljante blauwe bloeier. Er is ook een witte cultivar genaamd Alba.
• M. comosum wordt ook kwasthyacint genoemd, verwijzend naar de vorm van de bloemenkolom. Deze grotere variëteit groeit tot 8-12 inch en produceert bloesems van paarsachtig bruin.
• M. latifolium zal ongeveer een voet hoog worden en komt oorspronkelijk uit de Turkse dennenbossen. Het produceert een enkel blad en tweekleurige bloemen van lichtblauw bovenop en donkerblauwzwarte roosjes onderaan de bloemkolom.
• M. plumosum, of verenhyacint, heeft paarsblauwe bloemen die veel weg hebben van een gevederde pluim.

Welke druivenshyacint je ook kiest, ze zullen in het vroege voorjaar een prachtige kleur geven aan de anders zo saaie tuin. Als je ze laat vermenigvuldigen, zullen opeenvolgende jaren een blauw tapijt opleveren en is het vooral leuk als het onder bomen en struiken mag naturaliseren. Druivenhyacinten zijn ook mooie snijbloemen en het zijn makkelijke bollen om binnenshuis te forceren voor nog eerdere kleurrijke bloemen.