Wat is Khorasan-tarwe: waar groeit Khorasan-tarwe

Oude granen zijn niet voor niets een moderne trend geworden. Deze onbewerkte volle granen hebben tal van gezondheidsvoordelen, van het verminderen van het risico op diabetes type II en beroerte tot het helpen handhaven van een gezond gewicht en bloeddruk. Zo'n graan wordt khorasantarwe genoemd (Triticum turgidum). Wat is khorasantarwe en waar groeit khorasantarwe?

Wat is Khorasan Wheat?

Natuurlijk heb je waarschijnlijk gehoord van quinoa en misschien zelfs farro, maar hoe zit het met Kamut. Kamut, het oude Egyptische woord voor 'tarwe', is het geregistreerde handelsmerk dat wordt gebruikt in marketingproducten gemaakt met khorasan-tarwe. Een oud familielid van durumtarwe (Triticum durum), khorasan tarwe voeding bevat 20-40% meer proteïne dan gewone tarwekorrels. Khorasan-tarwevoeding is ook aanzienlijk hoger in lipiden, aminozuren, vitamines en mineralen. Het heeft een rijke, boterachtige smaak en een natuurlijke zoetheid.

Waar groeit Khorasan tarwe?

Niemand kent de exacte oorsprong van khorasantarwe. Het komt hoogstwaarschijnlijk uit de vruchtbare halve maan, het halvemaanvormige gebied van de Perzische Golf door het moderne Zuid-Irak, Syrië, Libanon, Jordanië, Israël en Noord-Egypte. Er wordt ook gezegd dat het teruggaat tot de oude Egyptenaren of afkomstig is uit Anatolië. Volgens de legende bracht Noach het graan op zijn ark, dus bij sommige mensen staat het bekend als 'profeet's tarwe'.

In het Nabije Oosten, Centraal-Azië en Noord-Afrika werd ongetwijfeld op kleine schaal khorasantarwe verbouwd, maar het is in de moderne tijd niet commercieel geproduceerd. Het bereikte de Verenigde Staten in 1949, maar de belangstelling was matig, dus het werd nooit commercieel geteeld.

Khorasan tarwe-informatie

Toch zegt andere khorasan-tarwe-informatie, of het nu feit of fictie is, dat het oude graan door een WO II-vlieger naar de Verenigde Staten is gebracht. Hij beweert een handvol graan te hebben gevonden en uit een graf bij Dashare, Egypte, gehaald. Hij gaf 36 korrels van de tarwe aan een vriend die ze vervolgens naar zijn vader, een Montana-tarwe-boer, mailde. De vader plantte de granen, oogstte ze en toonde ze als nieuwigheid op de plaatselijke kermis waar ze werden gedoopt tot 'King Tut's Wheat'.

Blijkbaar was de nieuwigheid verdwenen tot 1977, toen de laatste pot werd verkregen door T. Mack Quinn. Hij en zijn landbouwwetenschapper en biochemicuszoon onderzochten het graan. Ze ontdekten dat dit type graan inderdaad afkomstig was uit de vruchtbare halve maan. Ze besloten khorasantarwe te gaan telen en bedachten de handelsnaam "Kamut", en nu zijn we de begunstigden van dit heerlijke, knapperige, zeer voedselrijke oude graan.