Veel voorkomende niesziekte - hoe zieke nieskruidplanten te behandelen

Helleborusplanten, ook wel kerstroos of lentenroos genoemd vanwege hun late winter- of vroege zomerbloei, zijn meestal resistent tegen plagen en ziekten. Herten en konijnen hebben ook zelden last van nieskruidplanten vanwege hun toxiciteit. De term 'resistent' betekent echter niet dat nieskruid immuun is voor het ervaren van problemen. Lees verder voor meer informatie over ziekten van nieskruid.

Veel voorkomende problemen met Nieskruid

Helleborusziekten komen niet vaak voor. De laatste jaren is er echter een nieuwe helleborus-virusziekte bekend als Hellebore Black Death. Hoewel wetenschappers deze nieuwe ziekte nog steeds bestuderen, is vastgesteld dat deze wordt veroorzaakt door een virus dat bekend staat als het Helleborus net necrosis-virus, of kortweg HeNNV.

Symptomen van Hellebore Black Death zijn onvolgroeide of misvormde groei, zwarte laesies of ringen op plantenweefsels en zwarte strepen op het gebladerte. Deze ziekte komt het meest voor in de lente tot midzomer, wanneer warme, vochtige weersomstandigheden een ideale omgeving vormen voor de groei van ziekten.

Omdat nieskruidplanten de voorkeur geven aan schaduw, kunnen ze vatbaar zijn voor schimmelziekten die vaak voorkomen op vochtige, schaduwrijke locaties met beperkte luchtcirculatie. Twee van de meest voorkomende schimmelziekten van nieskruid zijn bladvlekken en valse meeldauw.

Valse meeldauw is een schimmelziekte die een breed scala aan planten infecteert. De symptomen zijn een witte of grijze poederachtige laag op bladeren, stengels en bloemen, die zich naarmate de ziekte voortschrijdt kunnen ontwikkelen tot gele vlekken op het gebladerte.

Helleborusbladvlek wordt veroorzaakt door de schimmel Microsphaeropsis hellebori. De symptomen zijn zwarte tot bruine vlekken op het gebladerte en de stengels en rottende bloemknoppen.

Ziekten van nieskruidplanten behandelen

Omdat Hellebore Black Death een virale ziekte is, is er geen genezing of behandeling. Geïnfecteerde planten moeten worden opgegraven en vernietigd om de verspreiding van deze schadelijke ziekte te voorkomen.

Eenmaal besmet, kunnen schimmelziektes moeilijk te behandelen zijn. Preventieve maatregelen werken beter bij het bestrijden van schimmelziekten dan het behandelen van planten die al besmet zijn.

Helleborusplanten hebben een lage waterbehoefte als ze eenmaal zijn vastgesteld, dus het voorkomen van schimmelziekten kan zo eenvoudig zijn als minder vaak water geven en helleborusplanten alleen in hun wortelzone water geven, zonder dat water terug op het gebladerte kan spatten.

Preventieve fungiciden kunnen ook vroeg in het groeiseizoen worden gebruikt om schimmelinfecties te verminderen. Het belangrijkste is echter dat nieskruidplanten op de juiste afstand van elkaar en andere planten moeten staan ​​om voor voldoende luchtcirculatie rond alle bovengrondse delen van de plant te zorgen. Overbevolking kan schimmelziekten de donkere, vochtige omstandigheden geven waarin ze graag groeien.

Overbezetting leidt ook tot de verspreiding van schimmelziekten door gebladerte van een plant die tegen het gebladerte van een andere wrijft. Het is ook altijd belangrijk om tuinafval en afval op te ruimen om de verspreiding van ziekten onder controle te houden.