Wat zijn Alpenaardbeien: tips voor het kweken van Alpenaardbeien

De aardbeien die we vandaag kennen, lijken in niets op die van onze voorouders. Zij aten Fragaria vesca, gewoonlijk alpine of bosaardbei genoemd. Wat zijn alpenaardbeien? Inheems in Europa en Azië, variëteiten van alpine aardbeien zijn nog steeds te vinden in Noord-Amerika, zowel natuurlijk als als een geïntroduceerde soort. In het volgende artikel wordt besproken hoe u alpenaardbei en andere relevante informatie over bosaardbeien kunt laten groeien.

Wat zijn Alpenaardbeien?

Hoewel ze vergelijkbaar zijn met moderne aardbeien, zijn alpine aardbeiplanten kleiner, hebben ze geen lopers en hebben ze aanzienlijk kleiner fruit, ongeveer zo groot als een vingernagel. Een lid van de rozenfamilie, Rosaceae, de alpenaardbei is een botanische vorm van de bosaardbei of fraise de bois in Frankrijk.

Deze kleine planten groeien in het wild langs de bosrand in Europa, Noord- en Zuid-Amerika en Noord-Azië en Afrika. Deze alpiene vorm van de bosaardbei werd ongeveer 300 jaar geleden voor het eerst ontdekt in de lage Alpen. In tegenstelling tot houtaardbeien die alleen in het voorjaar vrucht dragen, dragen alpenaardbeien continu het groeiseizoen, van juni tot oktober.

Aanvullende informatie over bosaardbeien

De eerste geselecteerde aardbeien zonder loper heetten ‘Bush Alpine’ of ‘Gaillon’. Tegenwoordig zijn er veel soorten alpine aardbeien, waarvan sommige vruchten produceren die geel of crème van kleur zijn. Ze kunnen worden gekweekt in USDA-zones 3-10.

Planten hebben drievoudige, licht gekartelde, groene bladeren. Bloei is klein, 5-bladig en wit met gele centra. Fruit heeft een delicaat zoete, wilde aardbeiensmaak met veel variëteiten waarvan wordt gezegd dat ze een vleugje ananas hebben.

De geslachtsnaam komt van het Latijnse "fraga", wat aardbei betekent, en van "fragrans", wat geurig betekent, verwijzend naar de geur van de vrucht.

Hoe een alpenaardbei te laten groeien

Deze delicaat ogende planten zijn sterker dan ze eruit zien en kunnen vruchten afwerpen met zo weinig zon als vier uur per dag. Eenvoudig, ze dragen het beste testfruit in grond die rijk is aan organisch materiaal en dat goed doorlatend is.

Alpenaardbeien hebben ondiepe wortels die gemakkelijk kunnen worden beschadigd door teelt of door de hete zomerzon, dus het is het beste om eromheen te mulchen met compost, stro of dennennaalden. Voeg in het voorjaar verse mulch toe om de grond continu te verrijken, vocht vast te houden, onkruid tegen te gaan en de grond koel te houden.

Planten kunnen worden vermeerderd vanuit zaad of via kroonverdeling. Als u alpenaardbeien uit zaad kweekt, zaait u zaad in een vlakte gevuld met een goed doorlatend medium. Bedek de zaden heel licht met aarde en zet de flat vervolgens in een pan met water. Zaden hebben een paar weken nodig om te ontkiemen en doen dit misschien niet allemaal tegelijk, dus wees geduldig.

Na een maand of zo groeien, moeten de zaailingen in individuele potten worden overgeplant en langzaam buiten worden uitgehard. Verplant ze in de tuin nadat alle kans op vorst voor uw gebied is verstreken.

Zaailingen die in het voorjaar zijn geplant, zullen die zomer dragen. In opeenvolgende groeijaren zullen de planten in het voorjaar vruchten beginnen af ​​te werpen.

Als de planten ouder worden, verjong ze dan door deling. Graaf de planten in het vroege voorjaar op en snijd de jonge, zachte groei aan de buitenkant van de plant. Zorg ervoor dat deze gesneden klomp wortels heeft; het wordt tenslotte een nieuwe plant. Herplant de nieuw gesneden bos bessen en composteer de oude centrale plant.