Cadeau voor tuinieren: is de groene duim een ​​mythe?

Een tuin? De gedachte was nog niet eens bij me opgekomen. Ik had geen idee waar ik moest beginnen; moet je toch niet geboren worden met een groene duim of zo? Heck, ik vond mezelf gezegend als ik een kamerplant langer dan een week kon laten leven. Natuurlijk wist ik toen weinig dat een geschenk voor tuinieren niet iets is waarmee je wordt geboren, zoals een moedervlek of zwemvliezen. Dus, is de groene duim een ​​mythe? Blijf lezen om erachter te komen.

Mythe van de groene duim

Tuinieren met groene vingers is precies dat - een mythe, tenminste zoals ik het zie. Iedereen kan een plant in de grond steken en laten groeien onder de juiste omstandigheden. In feite hebben alle vermeende tuiniers met groene vingers, waaronder ikzelf, weinig meer dan het vermogen om instructies te lezen en op te volgen, of op zijn minst weten we hoe we moeten experimenteren. Tuinieren is, zoals veel dingen in het leven, slechts een ontwikkelde vaardigheid; en bijna alles wat ik weet over tuinieren, heb ik mezelf geleerd. Planten kweken en er succesvol in worden, kwam voor mij voort uit het ervaren van vallen en opstaan, soms meer fouten dan wat dan ook.

Als kind raakte ik altijd opgewonden over onze reizen om mijn grootouders te bezoeken. Wat ik me het meest herinner, was opa's patiotuin, vol sappige aardbeien, klaar om te plukken in het voorjaar. Destijds dacht ik niet dat iemand anders de zoete bessen kon telen zoals opa dat deed. Hij kon zo ongeveer alles groeien. Nadat ik een paar van de heerlijke stukjes van de wijnstok had gepakt, zat ik met mijn kostbare voorraad, stopte ze een voor een in mijn mond en stelde me mezelf voor dat ik op een dag een tuin had, net als die van opa.

Dit is natuurlijk niet gebeurd zoals ik had verwacht. Ik trouwde jong en werd al snel druk met mijn werk als moeder. Maar de jaren vlogen voorbij en al snel merkte ik dat ik naar iets anders verlangde; en heel onverwachts kwam het. Een vriend van mij vroeg of ik interesse had om mee te helpen met zijn plantenkwekerij. Als extra stimulans mocht ik een deel van de planten houden om in mijn eigen tuin te zetten. Een tuin? Dit zou een hele onderneming zijn; Ik wist niet waar ik moest beginnen, maar ik was het ermee eens.

Groene duimpuiniers worden

Een cadeau voor tuinieren komt niet zomaar. Hier is hoe ik de mythe van het begrip groene tuinieren ontkracht:

Ik begon zoveel mogelijk tuinboeken te lezen als ik maar kon. Ik plande mijn ontwerpen en experimenteerde. Maar zelfs onder de beste omstandigheden kan de grootste tuinman falen en ik leek overweldigd door een ramp. Het duurde een tijdje voordat ik me realiseerde dat deze tuinrampen slechts een natuurlijk onderdeel zijn van het tuinproces. Hoe meer je leert, hoe meer er te leren valt en ik heb op de harde manier geleerd dat het kiezen van bloemen simpelweg omdat ze mooi zijn, niet altijd de moeite waard is. Probeer in plaats daarvan planten te selecteren die geschikt zijn voor de tuin en uw specifieke regio. Je moet ook beginnen met het gebruik van onderhoudsvriendelijke planten.

Hoe meer ik op de kwekerij werkte, hoe meer ik leerde over tuinieren. Hoe meer bloemen ik mee naar huis mag nemen, hoe meer bedden ik heb gemaakt. Voordat ik het wist, was dat kleine bedje veranderd in bijna twintig, allemaal met verschillende thema's. Ik had iets gevonden waar ik goed in was, net als mijn grootvader. Ik was mijn vaardigheid aan het ontwikkelen en al snel werd ik een junkie met botten. Ik was een kind dat aan het spelen was met gruizig vuil onder mijn nagels en zweetdruppels boven mijn wenkbrauwen terwijl ik wiedde, bewaterde en oogstte tijdens de hete, vochtige zomerdagen.

Dus daar heb je het. Succesvol tuinieren kan door iedereen worden bereikt. Tuinieren gaat over experimenteren. Er is echt geen goed of fout. Je leert terwijl je bezig bent en je vindt wat voor jou werkt. Er is geen groene vingers of een speciaal geschenk voor tuinieren vereist. Succes wordt niet afgemeten aan hoe groot de tuin is of hoe exotisch de planten zijn. Als de tuin jezelf en anderen vreugde brengt, of als er een dierbare herinnering in zit, dan is je taak geslaagd.

Jaren geleden kon ik een kamerplant niet in leven houden, maar na slechts een paar jaar experimenteren ging ik de uitdaging aan om mijn eigen aardbeien te kweken. Terwijl ik geduldig wachtte tot de lente kwam, voelde ik dezelfde opwinding als toen ik klein was. Ik liep naar mijn aardbeienveld, griste een bes en stopte hem in mijn mond. "Mmm, smaakt net als die van opa."