Wild Violets Care - Hoe wilde violette planten groeien

Violette bloemen leren groeien is eenvoudig. Blijf lezen voor meer informatie over de zorg voor wilde viooltjes.

Wilde violette bloemen

Wilde viooltjes (Viola odorata) hebben hartvormige bladeren met paarsblauwe bloemen. Sommige soorten hebben ook witte of gele bloemen. Hoewel ze in sommige gebieden worden beschouwd als eenjarigen of biënnales, komen wilde viooltjes vaak uit zichzelf en komen ze elk jaar terug op onverwachte locaties.

De bloemen die laag op de plant staan, ook wel cleistogame bloemen genoemd, openen niet, maar produceren en huisvesten zaden, waardoor de plant zich gemakkelijk kan voortplanten. Het enige nadeel van dit kenmerk is het feit dat wilde viooltjes de neiging hebben om invasief te worden en bijna overal opduiken, zo niet gecontroleerd met een soort barrière.

Wilde violette planten verspreiden zich ook via ondergrondse wortelstokken.

Het kweken van wilde violette planten in de tuin

Het kweken van viooltjes is gemakkelijk en met zorg hebben ze veel toepassingen in de tuin. Wilde viooltjes maken grote accenten rond bomen, in de buurt van waterbronnen en bedden. Ze zijn ook uitstekende keuzes voor onmiddellijke bodembedekking in een bostuin. Ze kunnen zelfs in containers worden gekweekt.

Zowel de bladeren als de bloemen (die bloeien in de late winter en het vroege voorjaar) zijn ook eetbaar en rijk aan vitamines.

Viooltjes kunnen bijna altijd in de lente en herfst worden geplant, hoewel het vroege voorjaar de voorkeur heeft. Deze planten genieten van lichte schaduw maar gedijen ook goed op zonnige locaties. Hoewel ze veel grondsoorten verdragen, geven wilde viooltjes de voorkeur aan grond die vochtig, maar toch goed doorlatend en rijk aan organisch materiaal is.

Wild Violets Care

Bij het kweken van viooltjes, behalve water geven na het planten en af ​​en toe water geven gedurende het groeiseizoen, hebben wilde violette bloemen heel weinig verzorging nodig. Deze veerkrachtige plantjes hebben de neiging voor zichzelf te zorgen.

Indien gewenst, kan het terugknippen van de bloemstengels problemen met het uitspuiten van zaden helpen verlichten. Degenen die ervoor kiezen om wilde viooltjes te vermeerderen, kunnen gevestigde planten in de lente of herfst verdelen, hoewel hun zelfzaaiende capaciteiten dit overbodig maken. Zaden kunnen ook worden verzameld en vervolgens in de herfst worden gezaaid, binnenshuis of in een koude lijst.

Wilde violette planten hebben meestal niet veel problemen; bij droog weer wordt hun blad echter af en toe aangetast door spint.