Wat is een Jicama: Jicama voedingsinformatie en gebruik

Ook bekend als Mexicaanse raap of Mexicaanse aardappel, is Jicama een knapperige, zetmeelrijke wortel die rauw of gekookt wordt gegeten en nu algemeen wordt aangetroffen in de meeste supermarkten. Heerlijk als het rauw in salades wordt gesneden of, zoals in Mexico, gemarineerd in limoen en andere kruiden (vaak chilipoeder) en als kruiderij wordt gebruikt, is er een overvloed aan jicama.

Wat is een Jicama?

Oké, maar wat is een Jicama? In het Spaans verwijst "jicama" naar elke eetbare wortel. Hoewel soms aangeduid als een yam bean, jicama (Pachyrhizus erosus) staat los van de echte yam en smaakt anders dan die knol.

Jicama-groei vindt plaats onder een klimmende peulvruchtplant, die extreem lange en grote knolachtige wortels heeft. Deze kraanwortels kunnen elk binnen vijf maanden 6-8 voet zijn en wegen meer dan 50 pond met wijnstokken die een lengte bereiken van maximaal 2 voet lang. Jicama groeit in vorstvrije klimaten.

De bladeren van jicama-planten zijn driebladig en oneetbaar. De echte prijs is de gigantische penwortel, die binnen het eerste jaar wordt geoogst. Jicama-groeiende planten hebben groene limaboonvormige peulen en dragen trossen witte bloemen van 8-12 inch lang. Alleen de tapwortel is eetbaar; de bladeren, stengels, peulen en zaden zijn giftig en moeten worden weggegooid.

Jicama voedingsinformatie

Natuurlijk laag in calorieën met 25 calorieën per ½ kopje portie, is jicama ook vetvrij, natriumarm en een uitstekende bron van vitamine C met een portie rauwe jicama die 20 procent van de aanbevolen dagelijkse waarde levert. Jicama is ook een geweldige bron van vezels en levert 3 gram per portie.

Gebruikt voor Jicama

Jicama-teelt wordt al eeuwen in Midden-Amerika beoefend. Het wordt gewaardeerd om zijn mild zoete penwortel, die qua crunch en smaak vergelijkbaar is met een waterkastanje gekruist met een appel. De taaie buitenkant van de bruine schil wordt weggesneden, waardoor een witte, ronde wortel achterblijft die wordt gebruikt zoals hierboven vermeld - als een knapperig salade-additief of gemarineerd als kruiderij.

Aziatische koks kunnen jicama vervangen door waterkastanje in hun recepten, gekookt in een wok of gebakken. Een extreem populaire groente in Mexico, jicama wordt soms rauw geserveerd met een beetje olie, paprika en andere smaken.

In Mexico is ander gebruik van jicama onder meer het gebruik ervan als een van de elementen voor "The Festival of the Dead", gevierd op 1 november, wanneer jicama-poppen uit papier worden gesneden. Andere voedingsmiddelen die tijdens dit festival worden herkend, zijn suikerriet, mandarijnen en pinda's.

Jicama groeit

Van de familie Fabaceae, of peulvruchtenfamilie, wordt jicama commercieel gekweekt in Puerto Rico, Hawaï en Mexico en warmere gebieden in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Er zijn twee hoofdvariëteiten: Pachyrhizus erosus en een grotere geroote variëteit genaamd P. tuberosus, die alleen worden onderscheiden door de grootte van hun knollen.

Over het algemeen geplant uit zaden, doet jicama het het beste in warme klimaten met een gemiddelde hoeveelheid regen. De plant is vorstgevoelig. Als ze uit zaad worden geplant, hebben de wortels ongeveer vijf tot negen maanden groei nodig voor de oogst. Wanneer begonnen met hele, kleine wortels, zijn er slechts drie maanden nodig om volwassen wortels te produceren. Het is aangetoond dat het verwijderen van de bloemen de opbrengst van de jicama-plant verhoogt.