Wat zijn Adzuki-bonen: leer over het kweken van Adzuki-bonen
Er zijn veel soorten voedsel in de wereld die in onze regio niet gebruikelijk zijn. Het ontdekken van deze voedingsmiddelen maakt de culinaire ervaring spannend. Neem bijvoorbeeld Adzuki-bonen. Wat zijn adzukibonen? Dit zijn oude Aziatische peulvruchten, vaak gekweekt als peulvrucht of gedroogde bonen, maar soms ook vers gebruikt. Ze worden al eeuwenlang geteeld in China en Japan, maar ook in andere landen in het Oosten.
Adzuki-bonenvoeding is van de hitlijsten met veel vezels en vitamines. De bonen zijn vrij gemakkelijk te kweken, maar vereisen een lang seizoen, dus begin ze binnenshuis in een kort seizoensklimaat. Het kweken van adzukibonen in het thuislandschap zal je helpen de gezondheidsvoordelen van deze kleine bonen te oogsten en door hun diversiteit wat interesse aan de familietafel toe te voegen.
Wat zijn Adzuki-bonen?
Peulvruchten zijn goed voor het lichaam en goed voor het landschap. Dit komt door hun stikstofbindende eigenschappen die gezonde groeiomstandigheden voor planten creëren. Het kweken van adzukibonen in uw moestuin oogst de bodemvriendelijke voordelen en voegt iets nieuws toe aan de familietafel.
Adzukibonen worden vaak gekookt met rijst geserveerd, maar zijn ook te vinden in desserts vanwege de zoete smaak van de peulvruchten. Deze veelzijdige bonen zijn gemakkelijk te kweken en zeker de moeite waard om aan je voorraadkast toe te voegen.
Adzuki-bonen zijn kleine roodbruine bonen die in lange groene peulen groeien. Pods worden lichter en bleker van tint, wat aangeeft dat het tijd is om de zaden erin te oogsten. De zaden hebben aan de zijkant een litteken dat uitsteekt in een nok. Het vlees van adzuki is romig als het wordt gekookt en heeft een zoete, nootachtige smaak. De plant zelf groeit 1 tot 2 voet hoog en produceert gele bloemen gevolgd door trossen peulen.
Bonen kunnen gedroogd of vers gegeten worden. Gedroogde bonen moeten een uur voor het koken worden geweekt. In Japan worden de bonen gekookt tot een zoete pasta en gebruikt om dumplings, cakes of zoete broodjes te vullen. Ze worden ook gepureerd met knoflook, hete mosterd en gember en gebruikt als kruiderij.
Hoe Adzuki-bonen te laten groeien
Adzuki heeft 120 dagen nodig van zaaien tot oogsten. In sommige klimaten is dat buiten niet mogelijk, dus het wordt aanbevolen om zaden binnen te planten. Adzuki-bonen kunnen stikstof binden, maar ze moeten worden ingeënt met rhizobacteriën.
De planten verdragen het verplanten niet goed, dus start zaad in composteerbare containers (zoals kokos of turf) die direct in de grond zullen planten. Plant zaden een centimeter diep en 4 centimeter uit elkaar. Dun de bonen tot 18 centimeter uit elkaar wanneer planten 2 centimeter lang zijn.
Je kunt de peulen oogsten als ze groen zijn of wachten tot ze bruin en droog worden. Schil vervolgens de bonen om de zaden te oogsten. Het belangrijkste onderdeel van de verzorging en oogst van adzuki-bonen is het leveren van goed doorlatende grond. Deze planten hebben constant vocht nodig, maar kunnen niet tegen drassige bodems.
Adzuki-bonen gebruiken
Jonge zachte peulen kunnen vroeg worden geplukt en worden gebruikt zoals u erwten zou gebruiken. Het meest gebruikelijke gebruik is wachten tot de zaaddozen zich splitsen en de gedroogde zaden oogsten. Het is gebleken dat adzuki-bonenvoeding 25% eiwit bevat. Met zo'n hoog eiwitgehalte en boordevol voedingsstoffen (zoals foliumzuur, vitamine B en A) en mineralen (ijzer, calcium, mangaan en magnesium), zijn deze bonen voedingskrachtcentrales.
Een ander populair gebruik van de bonen is als spruit. Gebruik een sprouter of een zeef. Spoel de bonen twee keer per dag af en doe ze elke keer in schoon water. In ongeveer 24 uur heb je verse eetbare spruiten. Gedroogde bonen kunnen maximaal een jaar worden bewaard.
Schat 20 tot 24 planten om een gezin van 4 voor een seizoen te voeden. Dit klinkt misschien als veel planten, maar de zaden zijn gemakkelijk het hele jaar door te eten en de planten zullen de grond verrijken wanneer ze aan het einde van het seizoen worden ingewerkt. Adzuki kan ook worden vermengd om ruimte te besparen en meer gewasdiversiteit te bieden.
Laat Een Reactie Achter