Wat is een Malanga-wortel: informatie over het gebruik van Malanga-wortels

Als je het geluk hebt om in een buurt te wonen die wordt bevolkt door Caribische of Zuid-Amerikaanse kruideniers, die gebieden heeft gewoond of bezocht, of kom je uit de tropen of Zuid-Amerika, dan ben je misschien bekend met malanga-wortelgebruik. Iedereen zegt waarschijnlijk "wat is een malanga-wortel?" Lees verder voor meer informatie over malanga-planten en over het kweken van malanga-wortels in de tuin.

Malanga Plant Info

Malanga lijkt veel op taro en eddo en kan gemakkelijk met hen worden verward. In sommige gebieden wordt malanga-wortel zelfs eddo genoemd, evenals yautia, cocoyam, coco, tannia, sato-imo en Japanse aardappel. De plant wordt gekweekt vanwege zijn knollen, of belembe of kalfsvlees, die in verschillende gerechten worden gebruikt.

Wat is een Malanga-wortel?

In Noord-Amerika wordt malanga vaker "olifantenoor" genoemd en wordt het over het algemeen als sierplant gekweekt. Aan de basis van de plant is de knol of knol waarrond kleinere knollen uitstralen.

Het blad van de plant kan tot anderhalve meter lang worden met enorme bladeren die veel op olifantenoren lijken. De jonge bladeren zijn eetbaar en worden gebruikt als spinazie. De knol of knol is aardachtig bruin, ziet eruit als een grote yam en kan variëren van ergens tussen de ½ tot 2 pond. De buitenkant verbergt het scherpe interieur geel tot roodachtig vlees.

Malanga Root gebruikt

In Zuid-Amerika en andere tropische regio's worden malanga-knollen vaak gekweekt voor gebruik in de keukens van die regio's. De smaak is als een zetmeelrijke noot. De knol bevat veel calorieën en vezels, samen met riboflavine en foliumzuur. Het bevat ook een beetje ijzer en vitamine C.

Het wordt vaak tot meel vermalen, maar wordt ook gestoofd, gegrild en in plakjes gesneden en vervolgens gebakken. Voor mensen met voedselallergieën is malanga-meel een uitstekende vervanging voor tarwebloem. Dit komt omdat de zetmeelkorrels in malanga kleiner zijn, dus gemakkelijker verteerbaar, wat het risico op allergische reacties vermindert. Zoals gezegd zijn de jonge bladeren ook eetbaar en worden ze vaak gebruikt in stoofschotels en andere gerechten.

In Cuba en Puerto Rico speelt malanga een prominente rol in gerechten als alcapurrias, mondongo, pastels en sancocho; in het Caribisch gebied zijn de jonge bladeren een integraal onderdeel van de beroemde callaloo.

Kortom, malanga-wortel kan overal worden gebruikt waar je een aardappel, yam of andere wortelgroente zou gebruiken. Zoals bij de meeste andere soorten Araceae, bevat malanga-wortel calciumoxalaat en saponine, waarvan de bittere smaak en giftige effecten tijdens het koken worden teniet gedaan.

Als de wortel gaar is, wordt hij zacht en ideaal om te gebruiken als verdikkingsmiddel en om romige gerechten te maken. De wortel wordt ook vaak gekookt en gepureerd als aardappelen voor een romig bijgerecht. Malanga kan worden geschild, geraspt en vervolgens worden gemengd met bloem, ei en kruiden om beignets te maken.

Verse malanga-wortel kan een paar weken bij kamertemperatuur worden bewaard en zelfs langer in de koelkast.

Malanga Roots kweken

Er zijn twee verschillende malanga's. Malanga Blanca (Xantyosoma sagittifikium), die wordt gekweekt op het droge, en malanga Amarillo (Colocasia esculenta), die wordt gekweekt in drassige gebieden.

Malanga-planten hebben volle zon nodig, temperaturen boven 20 ° C en vochtige, maar goed doorlatende grond met een pH tussen 5,5 en 7,8.

Verspreiden door de hele hoofdknol of secundaire knollen van slechts een stuk van de hoofdknol te planten. Als je stukjes zaad gebruikt, genees ze dan eerst door ze in een fungicide te dopen en laat ze vervolgens 2 uur aan de lucht drogen.

Plant 3-4 inch diep in rijen met een onderlinge afstand van 72 inch. Gebruik een organische mulch om vocht vast te houden en breng driemaal een 10-20-20-meststof aan. Geef de plant eerst 2 maanden en daarna 5 en 7 maanden.