Watermeloen Diplodia Rot: Beheer van stengelrot van watermeloenvruchten

Je eigen fruit telen kan een krachtig en heerlijk succes zijn, of het kan een frustrerende ramp zijn als er iets misgaat. Schimmelziekten zoals diplodia-stengelrot op watermeloenen kunnen bijzonder ontmoedigend zijn, omdat de vruchten die je de hele zomer geduldig hebt gekweekt, plotseling van de wijnstok lijken te rotten. Lees verder voor meer informatie over het herkennen en behandelen van stengelrot van watermeloenplanten.

Watermeloen Diplodia Rot

Watermeloen diplodia is een schimmelziekte, verspreid door Lasiodiplodia theobromine schimmels, die over het algemeen resulteren in verlies van watermeloen, meloen en honingdauw na de oogst. Symptomen verschijnen van midden tot laat in de zomer en kunnen wijdverbreid voorkomen in vochtige semi-tropische tot tropische locaties, wanneer de temperaturen gestaag blijven hangen tussen 77 en 86 F. (25-30 C.). Bij 50 F. (10 C.) of lager gaat de groei van schimmels sluimeren.

Symptomen van watermeloenen met stengelrot kunnen eerst verschijnen als verkleurde of verwelkte bladeren. Bij nadere inspectie is het bruin worden en / of drogen van de stengeluiteinden duidelijk. Fruit kan rond het stengeluiteinde met water doordrenkte ringen ontwikkelen, die geleidelijk uitgroeien tot grote, donkere verzonken laesies. De schil van watermeloenen met stengelrot is meestal dun, donker en zacht. Als de stengel eindigt met rotten, kunnen er donkerzwarte plekken ontstaan ​​in de vergane laesies.

Deze ziekte zal nog steeds groeien en zich verspreiden in de opslag na de oogst. Goede sanitaire voorzieningen kunnen de verspreiding van schimmelziekten verminderen. Geïnfecteerd fruit moet van de plant worden verwijderd zodra ze worden opgemerkt om de energie om te leiden naar gezond fruit en de verspreiding van diplodia-stengelrot te verminderen. Geïnfecteerd fruit kan gewoon van de plant vallen, waardoor de stengel nog steeds aan de plant hangt en een donker verrot gat in de vrucht.

Stem End Rot of Watermelon Fruits beheren

Calciumtekorten dragen bij aan de kwetsbaarheid van een plant voor diplodia stengelrot. In meloenen helpt calcium bij het opbouwen van dikke, stevige korsten, terwijl het ook het zout reguleert en het beschikbare kalium activeert. Pompoenen, zoals watermeloen, hebben vaak een hoge calciumbehoefte en worden gevoeliger voor ziekten en aandoeningen wanneer niet aan deze voedingsbehoefte wordt voldaan.

Bij hoge temperaturen kunnen planten calcium verliezen door transpiratie. Dit komt vaak voor als fruit zet en het resultaat is zwak, ziekelijk fruit. Regelmatig calciumnitraat aanbrengen tijdens het groeiseizoen wordt aanbevolen voor gezonde watermeloenplanten.

Watermeloen diplodia rot komt vaker voor in warme, vochtige klimaten waar het niet wordt gedood door wintervorst, maar in sommige klimaten kan het overwinteren in tuinafval, gevallen bladeren, stengels of fruit. Zoals altijd zal grondige tuinhygiëne tussen gewassen en het gebruik van vruchtwisseling helpen de verspreiding of herhaling van stengelrot van watermeloenplanten te voorkomen.

Geoogste vruchten moeten regelmatig worden gecontroleerd op rot in de buurt van de stengel en worden weggegooid als de ziekte aanwezig is. Gereedschap en opslagapparatuur moeten ook worden gewassen met bleekwater en water.