Wintercress-informatie: wat is een gele raketplant?

Wintercress (Barbarea vulgaris), ook bekend als gele raketplant, is een kruidachtige tweejarige plant in de mosterdfamilie. Inheems in Eurazië, werd het geïntroduceerd in Noord-Amerika en wordt het nu algemeen aangetroffen in de staten van New England. Wat zijn wintercress-toepassingen? Is wintercress eetbaar? De volgende informatie over winterkers bespreekt de groeiende winterkers en het gebruik ervan.

Wat is een gele raketplant?

In het eerste jaar vormt de plant een bladrozet. In het tweede jaar wordt de rozet vastgeschroefd met een of meer bloeiende stelen. Dit koele seizoen, jaarlijks tot tweejaarlijks, wordt ongeveer 8-24 (20-61 cm.) Inch hoog.

Het heeft lange bladeren met afgeronde uiteinden en een gelobd of ingesprongen onderste gedeelte. De bloeiende rozet wordt een bloeiwijze van felgele bloemen in de lente die boven het gebladerte uitkomen.

Wintercress Informatie

Gele raketplanten zijn te vinden in velden en langs bermen, vooral die nat of drassig zijn, langs beekbanken en tussen wetlandheggen. Het bevordert de groei in gecultiveerde velden van timothy hooi en alfalfa, en omdat het rijpt voorafgaand aan deze gewassen, wordt het vaak gesneden, zodat de zaden met het voer meegaan.

De jonge bladeren van wintertuinkers zijn inderdaad in het vroege voorjaar eetbaar, maar worden later behoorlijk bitter (uitlenen aan een andere veel voorkomende naam - bitterkers). Eenmaal geïntroduceerd in Noord-Amerika, genaturaliseerde winterkers en is het in sommige staten een schadelijk onkruid geworden, omdat het zichzelf gemakkelijk opnieuw voedt.

Wintercress-planten kweken

Aangezien wintercress eetbaar is, willen sommige mensen het misschien graag kweken (op voorwaarde dat dit in uw regio goed is - neem eerst contact op met uw lokale uitbreidingskantoor). Het kan groeien in zanderige of leemachtige grond, maar geeft de voorkeur aan volle zon en vochtige grond.

Maar in gebieden waar winterkers is genaturaliseerd, is het net zo gemakkelijk om de plant te foerageren. Het is eenvoudig om zijn grootbladige, diep gelobde rozet tijdens de wintermaanden te zien en het is een van de eerste kruiden die zich in de lente laat zien.

Wintercress gebruikt

Wintercress is een vroege bron van nectar en stuifmeel voor bijen en vlinders. De zaden worden gegeten door vogels zoals duiven en grosbeaks.

Naast het gebruik ervan voor veevoeder, is winterkers rijk aan vitamine C en A en was het een anti-scheurbuikplant op de dag voordat vitamine C direct beschikbaar was. Een andere veel voorkomende naam voor wintertuinkers is scheurbuikgras of schurftige tuinkers.

Jonge bladeren, die voor de plant bloeit op planten van het tweede jaar of die na de eerste herfstvorst van planten van het eerste jaar, kunnen worden geoogst als slagroente. Zodra de plant bloeit, worden de bladeren te bitter om in te nemen.

Gebruik slechts kleine hoeveelheden rauwe gehakte bladeren tegelijk, meer zoals je zou doen bij het oogsten en gebruik het als een kruid in plaats van een groen. Er wordt gezegd dat het innemen van te veel rauwe winterkers kan leiden tot nierfalen. Anders is het raadzaam om de bladeren te koken. Ze kunnen worden gebruikt in roerbakgerechten en dergelijke en smaken blijkbaar naar sterke, stinkende broccoli.