Kruisbestuiving van Apple: informatie over Apple Tree Pollination

Kruisbestuiving tussen appelbomen is cruciaal voor het bereiken van een goede vruchtzetting bij het telen van appels. Hoewel sommige vruchtbomen zelf vruchtbaar of zelfbestuivend zijn, vereist de bestuiving van appelbomen kruisingen van appels om kruisbestuiving van appelbomen te vergemakkelijken.

Kruisbestuiving van appelbomen moet plaatsvinden tijdens de bloeitijd, waarbij het stuifmeel wordt overgedragen van het mannelijke deel van de bloem naar het vrouwelijke deel. Overdracht van stuifmeel van kruisvariëteiten van appelbomen naar alternatieve kruisvariëteiten wordt kruisbestuiving genoemd.

Hoe werkt kruisbestuiving tussen appelbomen?

Kruisbestuiving van appelbomen vindt voornamelijk plaats met behulp van ijverige honingbijen. Honingbijen doen hun best bij zwoele temperaturen van ongeveer 65 graden F. (18 ° C) en koud weer, regen of wind kunnen de bijen in de korf houden, wat resulteert in slechte bestuiving van appelbomen. Ook pesticiden belemmeren de kruisbestuiving van appelbomen, aangezien pesticiden ook giftig zijn voor de honingbijen en niet mogen worden gebruikt tijdens de cruciale bloeitijd.

Hoewel geweldige vliegers, blijven honingbijen meestal binnen een kleinere straal van de korf wanneer kruisbestuiving tussen appelbomen plaatsvindt. Daarom krijgen appelbomen die zich op meer dan 30 meter afstand bevinden mogelijk niet de bestuiving die ze nodig hebben.

Kruisvariëteiten van Apple Aanbevolen voor kruisbestuiving

Voor de bestuiving van appelbomen moeten verschillende appelvariëteiten worden geplant om ervoor te zorgen dat er vruchtvorming plaatsvindt. Anders merkt u misschien dat u geen appels heeft.

Bloeiende crabapples zijn een fantastische bestuiver omdat ze gemakkelijk te verzorgen zijn, lange tijd bloeien en er veel soorten beschikbaar zijn; of men kan verschillende appelvariëteiten selecteren die symbiotisch zijn bij het telen van appels.

Als u appels kweekt die slechte bestuivers zijn, moet u een cultivar selecteren die een goede bestuiver is. Enkele voorbeelden van slechte bestuivers zijn:

• Baldwin
• koning
• Gravenstein
• Mutsu
• Jonagold
• Winesap

Deze slechte bestuivers moeten worden gecombineerd met de volgende crabapples om kruisbestuiving tussen appelbomen te stimuleren:

• Dolgo
• Whitney
• Manchurian
• Wickson
• Sneeuwjacht

Alle appelboomvariëteiten hebben enige kruisbestuiving nodig voor een succesvolle vruchtzetting, zelfs als ze als vruchtbaar worden bestempeld. Winterbanaan (spoortype) en Golden Delicious (spoortype) zijn twee goede voorbeelden van bestuivende kruissoorten van appel. Nauw verwante cultivars zoals McIntosh, Early McIntosh, Cortland en Macoun kruisen elkaar niet goed en bestuivingstypes bestuiven de ouder niet. Bloeiperioden van kruisbestuivende appels moeten elkaar overlappen.

Andere methoden van Apple Tree Pollination

Een andere methode om de bestuiving van appelbomen te stimuleren is enten, waarbij een goede bestuiver wordt geënt op de top van een minder bestuivende variëteit. Dit is een gangbare praktijk in commerciële boomgaarden. De bovenkant van elke derde boom in elke derde rij wordt geënt met een goede appelbestuiver.

Boeketten van hoge bestuivers met verse, open bloemen kunnen ook worden opgehangen in een emmer water van de takken van de mindere bestuivende groeiende appels.

Kruisbestuiving tussen appelbomen

Zodra goede kruisingen van appelbestuivers zijn geïntroduceerd bij slechte bestuivers, moet het meest cruciale element van kruisbestuiving worden onderzocht. De honingbij is een van de meest ijverige en noodzakelijke wezens van de natuur en moet worden gekoesterd om ervoor te zorgen dat uitstekende bestuiving wordt bereikt.

In commerciële boomgaarden is minimaal één bijenkorf per hectare groeiende appelbomen nodig. In een huistuin zijn er meestal genoeg wilde honingbijen om de bestuivingsopdracht te volbrengen, maar apiarian worden is een lonende en boeiende activiteit en zou actief helpen bij bestuiving; niet te vergeten het extra voordeel van heerlijke honing.